Πέμπτη, Ιανουαρίου 31, 2008

Περί θανάτου του Αρχιεπισκόπου

Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, πραγματοποιείται η κηδεία του αρχιεπισκόπου.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες, είμαι βαθύτατα θλιμμένος. Σχεδόν μου έρχεται να κλάψω από τη συγκίνηση. Και αυτό διότι παρατηρώ ότι η υποκρισία, ο μακαρθισμός και ο σκοταδισμός που πρέσβευε ο αρχιεπίσκοπος και οι οπαδοί του, συνεχίζουν απτόητοι να καταστρέφουν αυτήν τη χώρα.

Όχι αγαπητοί, μπορεί να βρίσκω τον θάνατο οποιουδήποτε ώς κάτι απευκταίο, μπορεί να τον λυπήθηκα λίγο για τις δύσκολες ώρες που πέρασε αντιμέτωπος με τον καρκίνο (ξέρω πώς είναι, ευτυχώς όχι από πρώτο χέρι), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ξαφνικά θα ξεχάσω το παρελθόν του και θα πλέξω ανύπαρκτα (και άδικα) εγκώμια και διθυράμβους για έναν άνθρωπο που ποτέ δεν υποστήριξε την πρόοδο.

Δεν θα πέσω στο επίπεδο των καναλιών και των επίσημων προσώπων, οι οποίοι πέραν των συλληπητηρίων αποδίδουν τιμές και ζωγραφίζουν μια ιστορία που θαρρείς ακούγοντάς την ότι ανήκει σε κάποιο άλλο πρόσωπο. Και τι επίπεδο; Να μερικά παραδείγματα απ' όσα ακούστηκαν από δημοσιογράφους, πολιτικούς και δημόσια πρόσωπα:
  • ήταν ένα διαμάντι. Βεβαίως, ένα διαμάντι μπορεί να έχει καμμιά σκονίτσα κατά καιρούς, αλλά παραμένει διαμάντι
  • μια πάνδημη κηδεία (αυτό νομίζω το είπε ο πολύδωρας, γνωστός για τις πομπώδεις πλην ανόητες εκφράσεις του - βλ. «Ασσύμετρη απειλή»)
  • εξετέλεσε την αποστολή του με ανέλπιστο θάρρος και αντοχή
  • ένας μεγάλος πνευματικός ηγέτης βοηθούσε τους πάντες στην καθημερινότητά τους
... και άλλα πολλά που δεν τα θυμάμαι τώρα. Όχι κύριοι, δεν ήταν διαμάντι. Όσο για την αποστολή του, αν αυτή ήταν η οπισθοδρόμηση και ο σκοταδισμός, δεν ξέρω αν την εξετέλεσε στην εντέλεια, αλλά σίγουρα τα πήγε πολύ καλά. Όσο για το τελευταίο, ε, να μην σχολιάσω, ο Νίκος Δήμου τα είπε καλύτερα από μένα στα επίκαιρά του.

Αλλά το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Είναι οι εκφράσεις των δημοσιογράφων, που σάν εκπαιδευμένοι part-time ιερωμένοι, άλλοι υιοθετούν ένα περίλυπο ύφος, άλλοι μιλούν με μια μικρή δόση ψαλμωδίας στη φωνή τους, και οι πιο "καλλιτέχνες" από αυτούς, συνδυάζουν και τα δύο.


Το μόνο που μένει μετά από αυτό το θέατρο του παραλόγου και την 5ήμερη άδεια των δημοσίων υπαλλήλων (γιατί είστε πολύ κουρασμένοι οι καημένοι και βάζω στοίχημα πως όλοι σας ανεξαιρέτως θλιβήκατε βαθύτατα) είναι να δω
  1. την αγιοποίηση του χριστόδουλου
  2. την εκλογή του Άνθιμου σε αρχιεπίσκοπο
Ο... θεός (;) να μας φυλάει!

Κυριακή, Ιανουαρίου 27, 2008

Ένα γράμμα από την κόλαση

Θαυμάστε τις multimedia τακτικές εκφοβισμού των σύγχρονων χριστιανών...



...κι αναρωτηθείτε αν υπερβάλλει ο Richard Dawkins όταν μιλάει για ψυχολογική κακοποίηση ανηλικών.